प्रगतिको ढोका उघारौँ अब

बानी छैन सुकर्मले सबजना बाँडेर खाने किन ?
के पच्थ्यो हसुरेर अन्न सजिलै त्यो हाजमोला विना ?
बाँझो उर्वर भूमि व्याप्त छ यहाँ बेरोजगारी सब ?
गर्दै पौरख राष्ट्रमा प्रगतिको ढोका उघारौँ अब ।।१।।

अर्काको भरमा छ देश जनता माटो विरामी भयो
आफ्नै जङ्गलको टिपेर अमला खानै मनाही भयो ।
नाका बन्द छिमेकबाट गरिए घुर्की लगाई जब
लाग्यो डाह हुने यहीँ प्रगतिको ढोका उघारौँ अब ।।२।।

छातीमा जलमग्न भो मनमनै रुन्छन् तराई तल
हेर्दा माथि हिमाल पर्वतहरू देखिन्छ शोकाकुल ।
धर्तीको विकराल यो समयमा रोएर के फाइदा ?
बुझ्दै मर्म जसोतसो प्रगतिको ढोका उघारौँ अब ।।३।।

खोज्दै ज्योति प्रभातको समयमा यो देश छाडेँ रुँदै
ठेगाना तर भेटिएन नभमा ताराहरूका कतै ।
हेर्दै बस्नुहुँदैन साधकहरू भूकम्प आयो जब
रातारात विकासको प्रगतिको ढोका उघारौँ अब ।।४।।

बाटो बन्द छ राजमार्गबिचमा यात्रीहरू व्यग्र छन्
पार्टीको अभियान कार्यक्रममा कर्मीहरू मस्त छन् ।
साझा जन्मथलो विभाजन गरी मान्छौ र के उत्सब ?
मिल्दै आपसमा सदा प्रगतिको ढोका उघारौँ अब ।।५।।

नेपाली धरती कला कुशलता सौन्दर्यताको स्थल
भ्रष्टाचार बढ्यो प्रदूषित भयो नारायणीको जल ।
मेरा रक्तनली कटाउन सकूँ यौटै छ इच्छा अब
पार्दै सिञ्चित भूमि यो प्रगतिको ढोका उघारौँ अब ।।६।।

◾छन्द: शार्दूलविक्रीडित
© Lawong

फुटेर हैन देशमा जुटी अगाडि बढ्नु छ

अमानवीय कार्यले सदैव देश व्यग्र छ
बुझाइकाे सिकाइकाे अभाव विद्यमान छ ।
हिमालकाे पहाडकाे इमान उच्च राख्नु छ
फुटेर हैन देशमा जुटी अगाडि बढ्नु छ ।।

चिठी (भुवनहरि सिग्देल)

To Badri Pd. Dahal
नव बसन्त यहाँ सुरुवात छ

नमन हार्दिक लाै मुटुबाट छ ।

अति अभाव सदा गुरुकाे रह्याे

अलिक याद बढ्याे अनि खाेज भाे ।।

 

ग्रहण अासिककाेे महँगाे बिटाे
सँगनिधार टिकाे जब टाँसियाे ।

थप छ झाेक र जाँगर चाहना

जब मिल्याे गुरुबाट नि प्रेरणा ।।

मगजकाे खनजाेत गरे गरा
सुकविता अनि पावन सिर्जना ।
हृदयमा जब बग्छ सफा नदी
तब छ सम्झिन लायक जीवनी ।।

बरु भयाे अबगाल मिठाे सँधै
र उपदेश मिले गुरुबाट नै ।
सफल हाेस् फल हाेस् नव वर्षमा
प्रगतिकाे गतिकाे शुभकामना ।।

To Bhuvan Hari Sigdel

नव बसन्त यहाँ सुरुवात छ

नमन हार्दिक धादिङबाट छ ।
स्वजनकाे जनकाे मनकाे कवि  

कुशल मङ्गल नै हुनुहुन्छ कि ?

हजुरका कविता रसिला अति
अपुग भाे कति धेर पिए पनि ।

किन ढिला अब एक कुरा गरूँ

अलिकता अबदेखि सताउँछु ।

गाह्रो भयो बिर्सन

के ठेगान कहाँ पुगेर कसरी टुङ्गिन्छ यो जीवनी ?
केहीमा पछुतो कसैसँग कुनै छैनन् गुनासा पनि ।
आए काल तयार जान जहिल्यै संसार छाडीकन
यौटा स्वर्ग समान यो मुलुक हो गाह्रो हुने बिर्सन ।।१।।

चासो छैन मनुष्य ती समयको भुङ्ग्रो समात्नेहरू
चाहे दौडिरहोस् न रात नभनी निद्रा नपर्नेहरू ।
चोक्टा पाउन त्यो लडाइँ झगडा भुल्नेछु आन्दोलन
लागू गर्नु छ योजना सहिदका चाहन्न त्यो बिर्सन ।।२।।

तेरो सास गएछ बल्ल भनियोस् टेकेर यो लासमा
चाहे सज्जन त्यो थियो भनिरहोस् रोएर सन्त्रासमा ।
सम्झी अश्रु बहाउने प्रति दया देखाउने छैन म
कर्णाली चुपचाप रुन्छ गहिरो गाह्रो भयो बिर्सन ।।३।।

धारा तर्र चढाइदे रगतको हाँस्छन् भने देवता
माटोको अवसान हेर्न नपरोस् गर्दैछु यो प्रार्थना ।
सारा दुःख भुलाउने छु मनको स्वर्गीय आलोकमा
आमाको अनुहारको चमक हो गाह्रो हुने बिर्सन ।।४।।

सारा फूल फुली त्यसै जमिनमा जारी छ झर्ने क्रम
मात्रै शोक वियोगका पलहरू दोहोरिए क्रन्दन ।
पैसाका सब लेनदेन सकिने भो बेचिए जीवन
फिर्ता गर्नु थियो निगाह गुरुका गाह्रो भयो बिर्सन ।।५।।

एकता

जताततै फूलहरू फुल्याे खुल्याे
 स्वार्थी भमरा डुल्याे भुल्याे
अभाव, बाधा, व्यवधान सिर्जित
भयाे सबै माैसमबाट वञ्चित
हुरी नअाए सब फूल

रङ्गकाे पर्व अायाे

रङ्गकाे पर्व अायाे

धेरै धेरै समयअघिकाे याद फर्केर अायाे
डाडाकाँडा सबतिर यहाँ रङ्गकाे पर्व अायाे
हाँस्थ्याैँ खेल्थ्याैँ कति सँगसँगै चाड अाअाेस् नअाअाेस्
मायावी त्याे सब क्षणहरू भावना सम्झना हाेस्
तर्दै गर्दा जब विरहकाे अाँसुकाे भेल ल्यायाे
अर्काे झल्काे अलिकति लिर्इ रङ्गकाे पर्व अायाे
राताे ताजा जब रगत हाे हुन्छ कालाे पुरानाे
मान्छे चिन्ने कुन छ तरिका लाग्दछन् भीडभाड
मस्ती गर्छन् सडकबिचमा अाज अाएर चाड
 भाेलि हाेली परेछ

पानीकाे महत्व

मात्रा यहाँ नपुग्दा उत्पन्न हुन्छ राेग
हाे अाैषधी नचुक्ने सम्पूर्णमा छ श्रेष्ठ ।
झर्दैन मूत्र केही सुक्नेछ पेट अान्द्राे
पानीविना यहाँ के बच्ला रअाश त्यान्द्रा ?

सुख्खा हुनेछ राेटी खान्छाै पचाउने के ?
रित्ताे भए जवानी धान्ला र टाउकाले ?
अर्काे विकल्प खाेज्दा  विज्ञान व्यर्थ बन्छ
बाेल्दा विरुद्ध पानी त्याे रूप चाउरिन्छ ।।