संस्कार

शिक्षा पाई मनुज अहिले धेर ज्ञानी विवेकी
बाबा आमा, गुरुप्रति कुनै छैन श्रद्धा र भक्ति  ।
साँच्चै के भो मगज तिनका खुस्किए खुस्किएझैँ
के बोलूँ खै चतुर छु भनी देख्छु नाङ्गो म आफैँ ।।

हुरीले जन्माएकाे कविता

फुल्दै गर्दा कुसुम कलिला हर्षले साथ साथ
टेक्दै हिँड्दा कदम पहिलाे बल्ल संसारमाझ ।
अार्इ चर्काे अडिग बहुला मात्तिएकाे बतास
हेर्दाहेर्दै अलप छ हुरी फूल झारेर अाज ।।

अर्की याैटी असल पुतली पातमा बस्न खाेज्दा
पक्कै हाँगाे कमसल थियाे हुत्तिर्इ त्याे भुर्इँमा ।
थर्काएकाे महसुस गरी के भनूँ के भनूँ झैँ
हेर्दा अाँखा टिलपिल थियाे अाँसुकाे छाल जस्तै ।।

सास्ती पाए यस किसिमले चित्त दुख्दैन कस्काे ?
गल्ती के हाे बरु भनिदिए लाभ हुन्थ्याे सबैकाे ।
हावाकाे याे गलत तरिका हेर्छ जाे माथिबाट
हावाकाे याे सरल पथमा थप्छ हाेला पहाड ।।

अाउ हावा अब नभ छुने चाहना भाे मलार्इ
के उड्ला खै जब मन गह्राैँ लान्छु भन्दा उडार्इ ?

माया लाग्ने पनि प्रकृतिको देन हो भुल्न हुन्न

सोध्यो तिम्रो अबुझ मनले प्यार के हो भनेर
मैले मानेँ अति असजिलो भन्नुपर्ने गमेर ।
मायालाई कुन छ तुलना गर्न मिल्ने पदार्थ ?
बल्ने आगो अलिक नभनूँ धेर मिल्दैन अर्थ ।।


आगो भन्दा उचित छ दियो तेल विश्वासको हो
मायामा त्यो तरल खनिए बल्छ जस्तो डढेलो ।
हावा चल्दा अधिक गतिमा निभ्छ बत्ती दियोको
हावा ज्यादै कम हुन गए बन्छ धर्ती अँध्यारो ।।

रक्सी लाग्दा मनुज जसरी बन्छ अन्धो समान
माया त्यस्तै सब भुलिदिने बाबुआमा जहान ।
बेहोसी झैँ सबल बिजुलीबाट लाग्दा करेन्ट
तर्सिन्छन् ती जब अलिकता छुट्छ शालीन कम्प ।।

सोचौँ जस्तै नुनचुक मिठो लाग्छ खानेकुरामा
त्यस्तै हिस्सा जफत सबको प्यारले जीवनीमा ।
माया लाग्दा मन छटपटी व्यग्रता धेर हुन्छ
माया लाग्ने पनि प्रकृतिको देन हो भुल्न हुन्न ।।

मन्दाक्रान्तामय शुभ बिहानी ।।

उग्रवादी वसन्त

बेला कस्ताे शिशिर पछिकाे उग्रवादी वसन्त
गर्मी उस्तै असल मनमा व्यग्रता मन्द मन्द ।
बाक्लाे छाला सहित कपडा एकसाथै उतारूँ
दाैडी जाउँ गहन जलकाे तालमा फाल हानूँ ।।
जिस्की जिस्की अतुल प्रियकाे याद अायाे सतायाे
बिर्सी सक्थेँ कतिपय पला प्यार थाेरै जतायाे ।

रङ्गकाे पर्व अायाे

रङ्गकाे पर्व अायाे

धेरै धेरै समयअघिकाे याद फर्केर अायाे
डाडाकाँडा सबतिर यहाँ रङ्गकाे पर्व अायाे
हाँस्थ्याैँ खेल्थ्याैँ कति सँगसँगै चाड अाअाेस् नअाअाेस्
मायावी त्याे सब क्षणहरू भावना सम्झना हाेस्
तर्दै गर्दा जब विरहकाे अाँसुकाे भेल ल्यायाे
अर्काे झल्काे अलिकति लिर्इ रङ्गकाे पर्व अायाे
राताे ताजा जब रगत हाे हुन्छ कालाे पुरानाे
मान्छे चिन्ने कुन छ तरिका लाग्दछन् भीडभाड
मस्ती गर्छन् सडकबिचमा अाज अाएर चाड
 भाेलि हाेली परेछ

निकुञ्ज अभ्यासमाला: ५९ औं शृङ्खला

निकुञ्ज अभ्यासमाला: ५९ औं शृङ्खला
छन्द:मन्दाक्रान्ता
फुलचोकीको जङ्गली पहरामा जोन तामाङका छ रात
मिति: २०७४/१०/१९
-----------------------------------------------------------
सत्रौँ वर्षे युवक बिचरा छाडिए जङ्गली झैँ
कस्ता साथी प्रिय पनि कहाँ फर्किएछन् कि एक्लै
जाडो यस्तो शिशिर बिचको के भयो भोक आँत
आशामा ऊ सडक पुगिने बास कट्तो छ  रात
- विजय तामाङ
*********************************