रेडक्रस कविता

कतै वर्षा र बाढीले घरखेत बगाउँछ

कतै दुर्घटना हुन्छ कतै भूकम्प आउँछ

हुँदैन व्यर्थ त्यो बेला युरेसको सदस्यता

जान्छौँ राहत बोकेर विपत् पर्छ जताजता ।

कहिले मदर टेरेसा कहिले हेनरी ड्युना

परोपकार जन्मिन्छ संसारको कुनाकुना

इष्टमित्र सबै मान्छे हो विश्व पाहुनाघर

लागूँ सदैव सेवामा छोटो यो जिन्दगीभर ।

कसैको भोकमा मेरो पनि नीद हराउँछ

अरूको शोकमा मेरो पनि आँखा रसाउँछ

चोट लागे कसैलाई म स्वयम् ओखती बनूँ

प्यास लागे कसैलाई नारायणी नदी बनूँ ।

मैले दान गरे सानो अर्को ज्यान बचाउँछ

बाँडेपछि दुईगाँस मनले शान्ति पाउँछ ।

चुँड्नु पर्दैन यी फूल झुक्नु पर्दैन यो शिर

म सेवा गर्छु भन्नेले जानुपर्दैन मन्दिर ।

ए साथी! सपना के छ ? पढीलेखी ठुलो हुने ?

तिम्रै हुनेछ संसार सेवाभाव लियौ भने

लोभ ईर्ष्या, गरी चिन्ता किन डुलाउँछौ मन

आफ्नो स्वार्थ भुलेमात्र बन्छ सार्थक जीवन ।