यहाँ जिन्दगी बाँच्नुको सार के छ
खरानी बनी जानुपर्ने रहेछ ।
सकेसम्म दौडिन्छ मान्छे तथापि
सबै चेतना अन्त्यमा हुन्छ साथी ।
कहाँबाट आई कहाँ जानुपर्छ
चढी यो सवारी कहाँ झर्नुपर्छ ?
कसैले समाएर डोर्याउँदैन
त्यसैले कसैको भरोसा हुँदैन ।
अँध्यारो छ अस्पष्ट लाग्दैन घाम
हराएँ कुनै मार्गको बीचमा म ।
यहाँ को समस्या समाधान गर्छ
कसैले बताऊ कता हिँड्नुपर्छ ।
कुनै भक्त ढोगेर ढुङ्गा खुसी छ
कतै भोजमा मोजमा जिन्दगी छ
यहाँ रीत यस्तै छ जानिन्न केही
म केही नबुझ्ने महामूर्ख हूँ कि ?
No comments:
Post a Comment