जेठ १९, २०७९

याे बिहानी प्रहर कति शालीन छ, कति सुन्दर छ, कति विशेष छ । जिन्दगीले फेरि याैटा सुनाैलाे सुरूवात पाएकाे छ । म धन्य छु याे संसारमा । अाज जिन्दगी फेरि सुरू भएकाे छ तर पनि शून्यबाट हैन, मैले हिजाेकाे अनुभव, हिजाेकाे सिकाइ र हिजाेकै उपलब्धिहरूबाट अाज सुरू गर्न पाएकाे छु । मलाइ यति घमण्ड लागिरहेकाे छ अाफैँलाइ हेरेर । मसित जे छन् सबै सुन्दर छन् । मेराे अनुहारमा कुनै दाग छैन, मनमा कुनै बेचैनी छैन, तनमा कुनै दुखाइ छैन । याैटा मानिसलाइ याे भन्दा ठूलाे खुसीकाे कुरा अरू केही छैन । हिँड्न मन लागे म हिँड्न सक्छु अाफ्नै खुट्टाहरूकाे सहाराले, बाेल्न मन लागे म बाेल्न सक्छु एक्लै पनि, लेख्न मन लागे मसित लिपीहरूकाे ज्ञान पनि छ र केही खाली पानाहरूपनि । मेरा अाँखाहरूले पनि सबै कुरा यथावत् नै देख्न सक्छन् । म याे भाैतिक संसारलाइ अाफ्ना नयनहरूले ग्रहण गर्न पनि सकिरहेकै छु । चाहेमा म अहिले चराहरूकाे संगीत पनि सुन्न सक्छु, ससाना छाउराहरूकाे नरम भुत्लालाइ छाेएर अानन्द पनि लिन सक्छु । म धेरै स्वतन्त्र र खुसी छु । 

यसका अलाबा मलाइ कुनै कुराकाे सुर्ता छैन, कुनै कुराकाे कमि छैन । मेरा शरीर हरेक तवरले स्वच्छ छ । मेराे मस्तिष्कमा कुनै खराबी छैन । मेराे चित्त पवित्र छ । मनमा कुनै कुराकाे डर र चिन्ता छैन । कुनै ठाउँमा कुनै प्रकारकाे घाउ भएकाे जस्ताे महसुस भएकाे छैन । यति नै काफी छ मलाइ अाजकाे लागि खुसी हुनका लागि ।