हिमाल हीरासरि टल्किदिन्छ
पहाड मानौँ मणिबाट बन्छ
झन् आँगनीमा सुनको तराई
छ खास धेरै घर यो मलाई ।
हेरूँ म अग्लो चुचुरो चढेर
देखिन्छ आफ्नै घरबार धेर
आफ्नै भकारी अनि खेत बारी
म हात जोडूँ कसको अगाडि?
होलान् छिमेकी खुब शक्तिशाली
आए भने ती निहुँ खोज्नलाई
मेरो नि छाती कमजोर छैन
लुकेर भाग्ने निमुखा म हैन ।
छ देश प्यारो जब प्राणभन्दा
को हुन्छ अर्को बलियो मभन्दा
आशा करोडौँ जनको ममाथि
जित्नेछु राखी इतिहास साक्षी ।
नक्सा छ सानो तर देशभित्र
स्वयम् अटेको छ जगत् समस्त
संसारकै उच्च चुली यहीँ छ
र शान्तिको द्वार खुला यहीँ छ ।
जसै पहाडी रङ भुल्न थाल्छ
गुराँस पाखाभरि फुल्न थाल्छ
उजाडिने मौसम छैन जस्तो
बसन्तको अन्त हुँदैन जस्तो ।
महोत्तरी, धादिङ, दाङ, डोटी
घुमेर के पुग्छ र एकचोटि ?
कतै नजाऊँ पनि धेर्य टुट्छ
जाऊँ भने पश्चिम, पूर्व छुट्छ ।
बतास उड्दैछ सुवास बोकी
नेपाल यो सुन्दर वाग हो कि
सोधे कसैले यति मात्र भन्छु
म विश्वकै सुन्दर देशमा छु ।