सुखको सास सरद् मा पनि फेरिने भएन ।

 सुनामीपछि सङ्लिन्छ पानी खुल्दछ आकास

आएन तर यो औँसीपछि बिहानी प्रकाश 

यो जिन्दगीमा उमङ्ग खुसी हेरिने भएन

सुखको सास सरद् मा पनि फेरिने भएन   ।

हिलोमा फुल्यो कमल फूल हिलोमै जरा छ

सतहमाथि देखिन्छ हेर्दा सुनौलो धरा छ   

विवस छु हाँस्छु म भित्र पीडा देखिने भएन

सुखको सास सरद् मा पनि फेरिने भएन ।

युद्धको मर्म स्वार्थको पछि लागेर सकियो   

हजारौँ बली रगतको वर्षा बिर्सेर सकियो   

जातले चिन्छ कर्मले मान्छे चिनिने भएन 

सुखको सास सरद् मा पनि फेरिने भएन ।

रमेका थिए गाउँले जन साउन सकेर

बगायो खुसी पहिरो बाढी घरमा पसेर

गनेर औँला दुःखका दिन सकिने भएन

सुखको सास सरद् मा पनि फेरिने भएन   ।

 

ए दाजु आऊ घर फर्किएर (उपजाति छन्द)

नेपाल भूस्वर्ग समान देश

यौटा नमीठो सपना रहेछ

यो हो बगैँचा तर फूल छैनन्

मौरीहरुले रस पाउँदैनन् ।

 

नेपाल पाल्दैछ करोड आस

तथापि चल्दैन कतै सुवास

लाग्यो डढेलो विरुवाहरुमा

पानी सुक्यो ताल कुवाहरुमा ।

 

फेरिन्छ पात्रो दिन बढ्न थाल्छ

बढ्दैन केही ऋण बढ्न थाल्छ

यो देश तिम्रै भरमा छ आज

ए दाजु ! बिर्सेर चढ्यौ जहाज ।

 

फोहोर छाडी घर आँगनीमा

नुहाउँदैछौ पर गण्डकीमा

नेपाल मैलो – सुकिलो तिमी छौ

सुख्खा छ नेपाल – सुखी तिमी छौ ।

 

त्यता कुँदेका नगरीहरु छन्

यता बिरामी झुपडीहरु छन्

छन् मार्गमा घाउ निको भएन

तिमी गयौ, देश उँभो गएन ।

 

पहाड नाङ्गा, टुहुरा हिमाल

रोए बग्यो आँसु – नदी र ताल

तिमी खुसी छौ पहिचान बेची

दुःखी छ कोशी, धमिलो छ मेची ।

 

ए दाजु ! के फल्छ समुद्रनेर?

के फुल्छ छाती रुपियाँ गनेर?

प्यारो विदेशी सुखको निमित्त

बेच्छौ कतिञ्जेल विशुद्ध चित्त?

 

त्यहाँ बजाई कुन गीत – नाच्छौ?

माटो नछोई कति बेर बाँच्छौ?

शरीर तिम्रो पनि मृत्तिका हो

नेपालको – हैन अमेरिकाको ।

 

हुर्केर आफ्नो घर बिर्सिएर

उडे बचेरा सपना लिएर

परन्तु आकास विशाल छोडी

फर्केर आए गुँड, वृक्ष खोजी ।

 

यिनै चराबाट सिकेर पाठ

स्वदेशलाई मुुटुभित्र राख

पानी खन्याएसरि बालुवामा

सुक्दैछ तिम्रो पसिना वृथामा ।

 

आमाबुवाको मनमा छ खाडी

बारी छ बाँझो, वनमा छ झाडी

हेर्दैछ तिम्रो पथ, पर्खिएर

ए दाजु ! आऊ घर फर्किएर ।

म मात्र बाँकी छु कि राष्ट्रभक्त

के के भयो प्राप्त स्वदेश छाडी

दैलो, पिँढी, आँगनसम्म झाडी

देखेर रित्ता घर चित्त पोल्छ

लेखेर पीडा मन झन् बिथोल्छ ।

पहाड सूर्योदयमा लजाई

गर्छिन् इशारा कुहिरो हटाई

मान्दैन मेरो मनले अटेरी

मुहार धौलागिरिको नहेरी ।

म गर्न सक्थेँ कसको विरोध

पोख्दैछु आफैँसित मात्र क्रोध

न बग्छु बाढीसित गण्डकीमा

न पुग्छु खाडीतिर जिन्दगीमा ।

मनाङ मेरो मुटुभित्र छुन्छिन्

नारायणी पिल्ल गरेर रुन्छिन् 

पग्लिन्छु देखेर मलीन भेष

बाँकी छ मेरो दिलभित्र देश ।

हरेक पाखा छहरा छ प्यारो

जाऊँ भने चट्ट भुलेर – गाह्रो

बसूँ भने लाग्दछ झन् विरक्त

म मात्र बाँकी छु कि राष्ट्रभक्त !

नेपाल देवालय पुण्य धाम

छ प्यारको – जीवनको मुहान

परन्तु सिङ्गो दुनियाँ कठोर

देखाउँछन् स्वप्न, खुसी लुटेर ।

पछ्याउँदै दूर झिनो उज्यालो

आयो सबैको घर छोड्न पालो

भिरेर झोला सजिलो छ जान

फर्केर भेट्ने कहिले जहान !

ए यात्रु ! झोला बसमा छुट्यो कि?

 बेचैन देखेँ किन चेहरा यो

खोजी रहेछौ किन, के हरायो ?

झारेर मान्छे, मन पो लग्यो कि

ए यात्रु ! झोला बसमा छुट्यो कि?

तिम्रो कथा बाहिर भव्यता छ

तिमी यतै छौ, मन पो कता छ ?

म राख्छु भन्नेहरुले लुट्यो कि 

ए यात्रु ! झोला बसमा छुट्यो कि?

भेटेर कोही दिलमा बस्यो कि

या मार्गमा खास चिनो खस्यो कि?

सम्हाल्नुपर्ने चिज पो फुट्यो कि

ए यात्रु ! झोला बसमा छुट्यो कि?

यात्रीहरू छुट्टिन भेट्नुपर्ने

सम्झेर छाती किन रेट्नुपर्ने ?

बिछोड नै अन्तिम सत्य हो कि

ए यात्रु ! झोला बसमा छुट्यो कि?!

समुद्र तर्ने सपना सजायौ

हजार सामान लिएर आयौ

यथार्थले होस कतै उड्यौ कि

ए यात्रु झोला बसमा छुट्यो कि !?

म बन्छु राष्ट्रसेवक

बिहान सूर्य झुल्किँदा जगत् खुलेर आउँछ

जराविहीन कोपिला - समेत मुस्कुराउँछ

तिनै महान् नक्षत्रझैँ - बनूँ उदार प्रेरक 

सदैव बाँड्छु हौसला - म बन्छु राष्ट्रसेवक ।

म मान्छु राष्ट्र देवता र राष्ट्रभक्ति जागिर

सुकर्म मूलमन्त्र हो र कार्यक्षेत्र मन्दिर

नुहिन्छु माननीयसामु, सत्य न्याय पूजक

अठाेट गर्छु एउटा - म बन्छु राष्ट्रसेवक ।

रहेछ देह मृत्तिका, ध्वजा समान धड्कन

नसाभरी छ सिर्जना र सासमा सुशासन

इमान पारदर्शिता विकासको सचेतक

मुहार फेर्न देशको - म बन्छु राष्ट्रसेवक ।

लिई कुबेरको जुनी, पिई घमण्ड आरिस

छ राजकीय जिन्दगी, उदास देख्छु मानिस

प्रफुल्ल यो मुहारमा छ मन्द मुस्कुराहट

चिनिन्छु सान मानले - म बन्छु राष्ट्रसेवक ।

घमण्ड, पाप, चाप्लुसी र लोभमा म पर्दिनँ

म स्वार्थ पूर्तिका निमित्त पक्षपात गर्दिनँ

अबोध बालबालिका अशक्तको सहायक

समानता जगाउने - म एक राष्ट्रसेवक ।

उचालिदिन्छ राजनीति भ्रष्ट आलसी जन

युवा निरास दिक्क छन् - छ सोचमा पलायन

न ओखती न अस्पताल – राज्य यो बिमार छ

सुसार गर्छु देशको - म एक राष्ट्रसेवक ।

परेर नित्य बाछिटो पगालिदिन्छ पत्थर

त्यसैगरी म सिक्छु सीप - दक्षता निरन्तर

हजार आउलान् हुरी तुफानतुल्य बाधक

परास्त गर्छु बिघ्नको - म एक राष्ट्रसेवक !

जेठ १९, २०७९

याे बिहानी प्रहर कति शालीन छ, कति सुन्दर छ, कति विशेष छ । जिन्दगीले फेरि याैटा सुनाैलाे सुरूवात पाएकाे छ । म धन्य छु याे संसारमा । अाज जिन्दगी फेरि सुरू भएकाे छ तर पनि शून्यबाट हैन, मैले हिजाेकाे अनुभव, हिजाेकाे सिकाइ र हिजाेकै उपलब्धिहरूबाट अाज सुरू गर्न पाएकाे छु । मलाइ यति घमण्ड लागिरहेकाे छ अाफैँलाइ हेरेर । मसित जे छन् सबै सुन्दर छन् । मेराे अनुहारमा कुनै दाग छैन, मनमा कुनै बेचैनी छैन, तनमा कुनै दुखाइ छैन । याैटा मानिसलाइ याे भन्दा ठूलाे खुसीकाे कुरा अरू केही छैन । हिँड्न मन लागे म हिँड्न सक्छु अाफ्नै खुट्टाहरूकाे सहाराले, बाेल्न मन लागे म बाेल्न सक्छु एक्लै पनि, लेख्न मन लागे मसित लिपीहरूकाे ज्ञान पनि छ र केही खाली पानाहरूपनि । मेरा अाँखाहरूले पनि सबै कुरा यथावत् नै देख्न सक्छन् । म याे भाैतिक संसारलाइ अाफ्ना नयनहरूले ग्रहण गर्न पनि सकिरहेकै छु । चाहेमा म अहिले चराहरूकाे संगीत पनि सुन्न सक्छु, ससाना छाउराहरूकाे नरम भुत्लालाइ छाेएर अानन्द पनि लिन सक्छु । म धेरै स्वतन्त्र र खुसी छु । 

यसका अलाबा मलाइ कुनै कुराकाे सुर्ता छैन, कुनै कुराकाे कमि छैन । मेरा शरीर हरेक तवरले स्वच्छ छ । मेराे मस्तिष्कमा कुनै खराबी छैन । मेराे चित्त पवित्र छ । मनमा कुनै कुराकाे डर र चिन्ता छैन । कुनै ठाउँमा कुनै प्रकारकाे घाउ भएकाे जस्ताे महसुस भएकाे छैन । यति नै काफी छ मलाइ अाजकाे लागि खुसी हुनका लागि । 

नेपाल छैन सानाे – दिक्पाल

लाखाैँ पहाडलाइ छाडी हिमाललाइ

जान्छाै विदेश साथी दुख्दैछ देशलाइ

मेची पुगूँ कि काली छैनन् कतै बिरानाे

भन्दैछ देवकाेटा नेपाल छैन सानाे ।

खर्चेर साल लाखाैँ काेरेछ एक चित्र

खाेजेर हेर साथी के छैन देशभित्र 

ठूलाे छ चित्त मेराे अग्लाे छ माथि छानाे

भन्दैछ देवकाेटा, नेपाल छैन सानाे ।

जान्छन् उडी बचेरा छाडेर माउ अाफ्नाे

प्याराे भयाे अरूकाे बिर्सेर ठाउँ अाफ्नाे

खर्ची कराेड पैसा पाइन्न काख न्यानाे

भन्दैछ देवकाेटा नेपाल छैन सानाे ।

बेचेर मूल्य ताेकी के अर्थ जिन्दगीकाे

अाफ्नै थलाे भिजाए हुन्थ्याे भलाे नदीकाे

बस्नेछ नाम तिम्राे याे देशमा फलानाे

भन्दैछ देवकाेटा नेपाल छैन सानाे ।