Tuesday, February 27, 2018

मौरी कालिज हौँ कुनै मनुहरू कोही चमेरा भयाैँ
आफू दक्ष रहौँ मिलौँ सबजना माटो सुरक्षा गरौँ
साझा जङ्गल झैँ छ देश सबको आवास प्यारो छ यो
हात्ती होस् कि मुसा बसेपछि सँगै कर्तब्य हाम्रो भयो ।
- विजय तामाङ

खाेज्छाै स्वर्ग  कता ?
ईर्ष्या डाह कुभावना गलत हुन् भुल्ने गरौ शत्रुता

सफा सुन्दर

Monday, February 26, 2018

सकिए तेरा उज्याला दिन

निकुञ्ज अभ्यासमाला ८२
छन्दःशार्दूलविक्रीडित
समस्याः सकिए तेरा उज्याला दिन
अभ्यास समयः ०८ः०० देखि ०९ः०० साँझ
(सिरियाको नर संहार प्रति कविहरूको भावना।)

सकिए तेरा उज्याला दिन

भत्काइस् सबका नयाँ घरहरू बन्दै गरेका थिए
नौला पुष्प अबोध आँगन भरी फुल्दै गरेका थिए
टुक्रेका सपना र मानसिकता सक्छस् यथावत् बना
गर्दैछन् प्रतिकार बुझ्नु सकिए तेरा उज्याला दिन ।

के सोच्छस् नभए अभाव रुपियाँ चल्नेछ तेरो सबै ?
जे चाह्यो सहसा त्यही गरिदिने आफैँ महादेव झैँ
तेरो कर्म विरुद्धमा दिनदिनै बढ्दैछ आलोचना
हौसिन्छस् कतिखेरसम्म सकिए तेरा उज्याला दिन ।
- विजय तामाङ

Sunday, February 25, 2018

सिरिया

सम्झे दुख्दछ दुःखमा छ सिरिया अावाज अायाे यतै
फुल्ने फूलहरू अभाव रहला भत्के बगैँचा सबै
हाम्राे देश धनी भए अलिकता पानी पठाअाैँ त्यता
थाेरै राहत मिल्छ है रगतकाे खाँचाे परेकाे पला

यस्तै झैझगडा अथाह पहिले नेपालमा भैदियाे
नेपाली इतिहास अाज सहसा साकार दाेहाेरियाे
हामी हाैँ सब बन्धुबान्धव भने नारा बिरामी भयाे
नाेक्सानी सब विश्वकाे निकट भाे माटाे खरानी भयाे

सुन्दा काँतर कान डम्म थुनिए
विकासमा सपथकाे नारा बिरामी भयाे

मर्नेहरू

नेपाली मन याे स्वभाव यसकाे

शालिनी

तातै खाउँ पाेलिएरै मरूँ मभन्दै अायाै राेक्न केही गरूँ म
सारा खाता च्यातियाे है किताब
पानापाना खाेज्नु राखी हिसाब

मायाकाे महत्व

निकुञ्ज अभ्यासमालाको ८१ औँ शृङ्खलामा आज हामी नेपाली लोकलय झ्याउरेमा अभ्यास गर्नेछौँ । झ्याउरे नेपालको अत्यन्त प्रसिद्ध लोकलय हो । देवकोटाका मुनामदन, कुञ्जिनी, माधव घिमिरेको पापिनी आमा लगायत विभिन्न खण्डकाव्यहरूमा यसको सशक्त प्रयोग भएको देखिन्छ । दुर्इ हरफको एक पद्य मानिने यस झ्याउरे लयमा एक हरफमा १६ अक्षर हुन्छन् भने शास्त्रीय छन्दमा झैँ यसलार्इ गण या मात्रागणनाको दायरामा राखिँदैन । स्थिति हेरेर स्वरको उच्चारणमा आवश्यकताअनुरूप लघुलार्इ गुरु र गुरुलार्इ लघु पनि उच्चारण गर्ने प्रचलन छ । नेपाली समाजमा भिन्न भिन्न झ्याउरे लय प्रसिद्ध छन् । तीमध्ये मुनामदनको लय सर्वाधिक लोकप्रिय छ । आज हामी सोही लयमा लेखनको अभ्यास गर्नेछौँ । झ्याउरे लयमा एक श्लोकमा दुर्इ हरफ हुने भनिए पनि हामी आज चार हरफलार्इ एक पद्य मानी अभ्यास गर्नेछौँ । जसमा चतुर्थ हरफमा समस्या अनिवार्य रूपमा आउनुपर्नेछ । 
छन्द - झ्याउरे (लोकलय) 
अक्षर - ३+२/३+२/३+३ = १६ 
विश्राम - पञ्चम, दशम र अन्तिममा । 
समस्या - मायाकाे महत्व। 

चल्दैछ यहाँ परीक्षा हाम्राे उत्तीर्ण हुनुछ
कर्तव्य पुरा गरेर अर्कै लाेकमा जानुछ
सङ्कीर्ण बनी घृणा र इर्ष्या गरेर के पत्ताे
सद्भाव राखाैँ सबैमा बुझाैँ मायाकाे महत्व
- विजय तामाङ

Saturday, February 24, 2018

संस्कार हाम्राे मनमा बस्छ मेटेर मेटिन्न ।

निकुञ्ज अभ्यासमाला ८० औँ शृङ्खला 
 छन्द - झ्याउरे (लोकलय) 
अक्षर - ३+२/३+२/३+३ = १६ 
विश्राम - पञ्चम, दशम र अन्तिममा । 
समस्या - संस्कार हाम्राे मनमा बस्छ मेटेर मेटिन्न ।


झुक्दछन् शिर नेपाली टाेपी माथमा नभए
अात्मामा अाफ्नै इज्जत हुन्न सत्कर्म नगरे
काटेर अाफैँ अरुकाे पूजा सत्कार गरिन्न
संस्कार हाम्राे मनमा बस्छ मेटेर मेटिन्न ।

काेपिला सुके फुल्दैन फेरि पालुवा लागेर
नेपाली कहाँ नेपाली हुन्छाैँ नेपाल भूलेर ?
पुर्खाले हाम्राे लेखेकाे जस्ताे लेखेर लेखिन्न
संस्कार हाम्राे मनमा बस्छ मेटेर मेटिन्न ।
- विजय तामाङ

सम्भावना देखियाे

दाेस्ताना अब एेतिहासिक बन्याे धेरै पुरानाे भयाे
बेला माैसम लाग्छ याे समय नै बेमाैसमी वैलियाे
उत्साही तटमा सबै मनमनै बग्दै थियाैँ छाल झैँ
एकाएक अथाह भै बदलियाे अाकाश तत्काल नै ।१।

चिन्तामा किन माैन छाैँ सबजना काेही नमर्दा पनि
भावातीत यहाँ नवीन घटना केही नघट्दा पनि
मायाकाे अनुमान मात्र गरियाे अाधार पाएँ जब
साेच्थेँ सुन्दर जिन्दगी हरघडी बाँच्नेछु साथीसँग ।२।

बाेल्दा सुध्रिन सक्छ हालत दशा सारा समस्याहरू
बढ्ता बिग्रिन सक्छ माैन रहँदा सम्बन्ध बाँकी बरु
के चल्दैछ दिमागमा मनुजकाे बुझ्नै नसक्ने भयाे
के गर्थेँ जब साथमा नरहने सम्भावना देखियाे ? ।३।




एेना बाेल्छ खिस्याउने नजरले एक्लै नबाेल्दा पनि
खै तेराे सब मित्रता मरिगयाे हाँस्दैछ यस्ताे भनी ।३।

अाफ्नै मानिस हाैँ सबै भन कता कस्ले सुनायाे कुरा

मैले बुझ्न नस गल्ती गरेकाे भए
माफी मलार्इ दिनु
बाँच्ने जुक्ति कुनै नयाँ मगजमा  अाएन जस्तै गरी
झर्नामा बहने प्रशस्त जल झैँ झर्छन् विनाकारण
मेराे सामु यताउता नगर है त्याे शब्द उच्चारण
शैलीमा बाँच्दै कुनै यादमा

Friday, February 23, 2018

अचम्मकाे छ जिन्दगी

निकुञ्ज अभ्यासमाला ७९ औँ शृङ्खला
छन्द - पञ्चचामर गण - ज र ज र ज गु 
गणसङ्केत - ISI SIS ISI SIS ISI S 
विषय - जिन्दगी । 

समुन्द्र पुग्ने लक्ष्य हाे नदीजसाे निरन्तर
व्यथाहरू अथाह छन्  कुनै हिसाब हुन्छ र ?
हटाउँछन् यदाकदा गरी प्रयाेग अाेखती
पुरा विचार हुन्न है अचम्मकाे छ जिन्दगी ।

भुलेर स्वर्गसम्मकाे उडान एकचाेटि हाे
गरेर व्यर्थ सामना असङ्ख्य राेगव्याधिकाे
प्रशस्त साल बाँचियाे रहस्य गाेप्य तैपनि
 यथार्थ हाे कि कल्पना अचम्मकाे छ जिन्दगी ।

Thursday, February 22, 2018

Restless Thursday Evening

Feeling totally restless today. The reason may be that I am alone in my room today with a laptop and a smart phone. I spent whole hour from 8 pm to 9 pm trying to compose few stanzas of a poem. It was being a part of my daily routine anyway. After 9 pm, I played 8 ball pool restlessly for few minutes and now I am free. I do not prefer to stay online and chat with some best friends like I used to do. That does not sound good for me nowadays. And I know that does not make sense as well. However, that was not that much bad idea because that would help spend time with ease and also helps in getting closer to some friends. But nowadays, some of special friends are busy and some of them do not like me talking with them and even I don't like to chat with some of them. That's why I am restless now. Some friends are online but they hardly reply my texts. However, I do not feel bad about that because I understand them all. And I know it's okay to stop talking to them. And I decided to stay alone talking to myself in these paragraphs.
It's already 10th of Falgun today. I remembered that I had filled up form to appear in the examination of PSC which is going to be held on 26th Falgun. I am sad that I've no profound preparation for that exam. Similarly, our board exam of B.Ed. 3rd year is also coming closer. And don't have preparation for that either. I know I have to get good marks on that exam to pass the bachelor level in first division. For my sadness, I got only 50% in second year. And that result is still haunting me. I have to give my more time for my course books in order to increase in my percentage.
Another task remaining is that I have still not developed consistent reading habit. I have planned to read more books but I am still unable to stay committed to that plan. However, I will try my best to provide more time for the written books.
If I was above 21 years old, I would get chance to go to Norway as a Red Cross Volunteer. But for my unlucky I am just 19 years old now. I am sad about that too. But I know it's okay. In two years time from now on, I will complete my study of bachelor level. Only after then, I can think of some plans myself and I can decide whether it's good to keep on studying next level or go to some foreign countries for my own sake. It may be situational. However, I have to master over English language more and more.
I have to have mastery over English vocabulary, pronunciation, grammar and use. Some books written by native writer of English are very difficult to understand for us. However, if we keep on exposing ourselves to such books, we can surely understand any comprehensive texts in the future.

सुवास शान्तिको छरौँ म देशको कुना कुना

निकुञ्ज अभ्यासमाला ७८ औँ शृङ्खला
छन्द - पञ्चचामर 
गण - ज र ज र ज गु 
गणसङ्केत - ISI SIS ISI SIS ISI 

म माथि माथि चन्द्रमा सँधै छुने प्रयासमा
उचाल्छु पाइला यहाँ सदैव अग्रपङ्तिमा
प्रसन्न चित्त देवकाे  गरी सदा उपासना 
सुवास शान्तिको छरौँ म देशको कुना कुना

जय हाेस् ।

रफ


सदा अथाह मित्रता रहाेस् छ धेर कामना
उचाल्छु पाइला अथाह अग्रपङ्तिमा सँधै
प्रसन्न चित्त देवकाे  गरी सदा उपासना
सुवास शान्तिको छरौँ म देशको कुना कुना

मुसुक्क हाँस्छु प्रेम गाँस्छु बाँड्छु प्रेरणा यहाँ
सदा अथाह मित्रता रहाेस् छ धेर कामना
उभिन्छु लालसा र लाेभ पापकाे विरूद्धमा
सुवास शान्तिको छरौँ म देशको कुना कुना 

सुवास शान्तिको छरौँ म देशको कुना कुना

Wednesday, February 21, 2018

सद्भावना

तिमी चिताऊ सबको भलो होस्
यो देश साझा जनको थलो होस्
सम्बन्ध हामी बिचको सपारौ
सत्भावनाले नमुना बनाऔ

जहाँसुकै होस् सुरुवात कर्म
छ अन्त्य योटै अमरावतीमा
आलोक छर्दै घर दिव्य पारौ
सत्भावनाले नमुना बनाऔ
- विजय तामाङ

Life is Beautiful

I believe 'Life is really beautiful' for those who believe that 'Life is beautiful. It is just a angle of looking at life. It's just about how we perceive this life. Is it really beautiful ? Or has some people taken it for granted? 
Life is beautiful because it's amazing.
I am amazed and surprised to live this life. Life has some mystery to be unfolded when we keep on living. We don't know what is gonna land on us in the future. We are totally helpless about our own life. I mean we have little control over whatever happens to us in the future. You are working hard and still not 100% sure about your result. You are living but not sure which day is your last day on this planet. You are walking and don't know where you are reaching. You don't know where were you before coming as an infant in your mother's womb. And you don't know what's gonna happen to you after you die tomorrow. Then, imagine how strange and magical this life is.
Life is beautiful because it's a dream.
Yes. You believe it or not, life is just a dream. If not, let's dive into an possible imagination:
Let's just say, you are an alone boy somewhere in a new planet, totally new and you don't know anybody or anything there. You accidentally found yourself there in the middle of endless desert in the midday walking continuously toward nowhere but walking slowly because you are feeling very much tired. And your eyes are going to be shut down gradually. But your feet never stop moving: left after right after left...You don't have water to drink, food to eat. The sun is shining bright against your eyes. You can't continue by opening your eyes. You closed your eyes but you are moving your feet restlessly. Your feet also have lost senses. It means you don't know how tall you are or what kinda shoes you had put on. Gradually and gradually, you forget everything. You are losing your senses. You feel like you are falling in deep sleep by forgetting everything around you and or even yourself.
After some months...Now, You are feeling like you are back. You are starting to feel something: ease sometimes, difficulty sometimes. You have forgotten everything about the past. You are just a beginning of everything. You are just a new form derived naturally in the new environment. You are a new bud. You are a new creature. You are a new infant, totally new and have no experiences of living. There is nothing known to you. You are an empty infant just appeared because of interaction between some elements in the nature
Just like a new bud starts blossoming, you started to grow more to feel more, know more. It was the first day, when you were able to express your feeling about difficulty in breathing or living by producing noise or by crying with all effort you had and it was the day when you were first introduced to the new environment of this planet. It was new that's why difficult situation for you to adjust that's why you cried.

Tuesday, February 20, 2018

बिलाएर हामी सबै जानुपर्छ

छन्द: भुजङ्गप्रयात
गणसङ्केत: ISS ISS ISS ISS

बिलाएर हामी सबै जानुपर्छ
अहङ्कार मर्दा सँगै लानुपर्छ

छ सम्पत्ति ज्यादा छ पैसा नभन्नु
हुँदा भोक खानेकुरा खानुपर्छ

बसेको छ ठूलो बनाएर छाती
परे भार आकाश उत्तानु पर्छ

सदा बोल राम्रो स्वादिष्ठ भाषा
यही हो सदाचार स्वीकार्नुपर्छ

धनी बाबुआमा सबैको हुदैनन्

Everything Can't Be Shared

"Sharing is Caring." sounds cool. But in fact, there's always something inside our head that can't be unwrapped and expose to the world. All different people have their own stories and personal feelings going on in their head. We all have that individual property. When we ask someone, "Hey, are you sharing everything with me?" He or she may give their big "YES". But in actuality, they keep hiding something from us. We will figure out some miraculous thing once in life that all griefs and sorrows or feelings can't be shared completely with anyone else no matter how close they are to us.
People never are interested in other people's concerns. 
What I mean by this statement is that nobody is interested in other people more than in himself or herself. Most people only care themselves. May be it's the result of constant teaching by this selfish world. If people would enjoy caring about other people just like they care themselves, SELFIE wouldn't be invented for sure. It's because all people have something in common and from that common thing they can establish good rapport or love and understanding between them. But even we never think of that common thing and struggle hard for something unattainable. 
When we reach in a new place full of strangers around us, for example, we do not socialize with them or we never think of the things those strangers and we have in common. May be that would help us face new and difficult situation out there. But we rather miss someone known to us and who are far from us and feel lost or suffer from nostalgia. That means we never live in the moment. We prefer missing our past or worrying our future and we prefer to be unhappy because, as we know, the thinking about past or future give us nothing more than bad feelings, unhappiness, griefs, and many negative motives that enable us to delve into dark side of life. Coming to point, People never are interested in people like themselves. They only care about who are close to them or who provide them with love, respect and more favors. But as a matter of fact, all people, even strangers or from anywhere else can give us love and affection. We never think about it, and stay closed. That's why we keep things to ourselves. We only care who care us and who are around us. That proves us selfish. And we find no point in sharing things with strangers.
Similarly, we are never a good listener.
Sharing means speaking out and listening in . There are mostly two types of people: extrovert and introvert. Extrovert people are expert in vomiting all their feelings but they are never a good listener. They just speak and speak and when their audience have time to talk he or she may be brain storming about something to talk next in his or her turn rather than paying attention to what remarks is the audience making. So, when two extroverted people met, they seem clamorous to other people, both extremely voluble. And on the other hand, introverted people, are secrets themselves. Even their close friends can't figure them out. They are taciturn. Even they can't listen fully to others because they are per-occupied with their own internal atmosphere. So, if you are not listener, you can't be someone with fair ability to share everything completely with mates.

सम्झे पुराना दिन आँसु झर्छन्

 निकुञ्ज अभ्यासमाला ७६ अाैँ श्रृङखला
छन्द - उपजाति (इन्द्रवज्रा+उपेन्द्रवज्रा) 
इन्द्रवज्रा - त त ज गु गु 
गणसङ्केत - SSI SSI ISI S S 
उपेन्द्रवज्रा - ज त ज गु गु 
गणसङ्केत - ISI SSI ISI S S  
 
चङ्गा उडाई चुँडिएछ धागो
लाग्दैछ छाती बिचमा छ आगो
भविष्यको चिन्तनले पिरोल्छन्
सम्झे पुराना दिन आँसु झर्छन्

सबैकुरा झूट थियो हमेसा
स्वार्थी तिमी धेर गरेँ भरोसा
एक्लै हुँदा याद बढी भयो झन्
सम्झे पुराना दिन आँसु झर्छन्
-विजय तामाङ

बालुवाखर्क (जन्मभूमि)

जिल्ला धादिङ भित्र दक्षिण यता थाक्रे परेता पनि
हावा मध्यमको छ शीतल हुने उस्तै छ माटो पनि
द्यौताको रचना प्रशस्त छ यहाँ हिस्सा कुनै स्वर्गको
पानी झन् गुलियो मिठो भुवनकै यो बालुवाखर्कको
/१/
सानो गाउँ मिलेर आपस सबै बाँडीचुँडी रम्दछन्
चिन्ता दुःख कतै परे यदि यहाँ मान्छे सबै जम्दछन्
देखिन्छन् मनका कुरा नयनमा छन् पारदर्शी सबै
आए पाहुनु रात गाउँघरमा सत्कार गर्छन् हदै
/२/
खोला छन् झरना भएर बहने आनन्द पार्ने मन
यो पीयूष अमूल्यको जल पिए चोखिन्छ मैलो तन
गर्छन् ती लयमा चरी चिरिबिरी सङ्गीत अर्कै भरी
झाडीमा महँगो हुने जडिबुटी लाखौँ हजारौँ थरी
/३/
भेटिन्छन् अमला गुराँस बनमा रङ्गीन चारैतिर
साँच्चै यो मन लोभले इतरियो हेरेर चारैतिर
भूवा झैँ छरपस्ट कालिजहरू खेल्छन् बगैँचा भरि
रुन्छन् बालक आउँदा  नजिक ती आफैँ समातौँ भनि
/४/
सेताम्मे दिनरातमा हरघडी चम्किन्छ चाँदी सरी
आम्दानी हुनसक्छ धेर सपना रोपेर बारी भरि
थाकी आउँछ चन्द्रमा अनि ढिला घस्रिन्छ आकाशमा
आफ्नै त्यो अनुहारको चमक झैँ देखेर संसारमा
/५/
मस्तीमा बनभोजको सबजना आए कुनामा यतै
भूल्नेछौ सबथोक त्यो शहरको फोहोर धूलो सबै
सारा प्रीत थुपार त्यो मनभरी गाऊ तिमी छन्दमा
पायौ बाँच्न कहाँ यसै किसिमले स्वर्गीय आनन्दमा
/६/

Monday, February 19, 2018

नजिकबाट

देख्नेछौ बन्द हट्ताल नजिकबाट
के हेर्छौ यो नेपाल नजिकबाट

यात्रामा छौ सातो उड्न पनि सक्छ
हजारौँ गुज्रिन्छन् काल नजिकबाट

बिश्वास दिन्छन् आफ्नैले भन्दा
चिनिँदैन कुनै दलाल नजिकबाट

के भन्ने के भन्ने वश: रोईदिएँ
सोध्दा कसैले हाल नजिकबाट

नेताहरुको बाह्र बजेको देख्नुभयो ?
जनताले गर्दा सवाल नजिकबाट

राजधानीमा

अर्काको मूख ताकीरहन्छन् राजधानीमा 
मुद्दा उठाई ढालीरहन्छन् राजधानीमा 

म धुलै खाई टन्न अघाईसक्दा नि 
कोही खानै मागीरहन्छन् राजधानीमा 

हरेक नाकाबाट लाखौं बाहिरिंदा पनि 
भीड युवाको बांकी रहन्छन् राजधानीमा 

आन्द्रामा अन्नपानी हुंदैनन् भलै 
यात्रुहरु छादीरहन्छन् राजधानीमा 

बढाउंदा सडक मनहरु भत्किसक्यो 
मान्छे अझै खांदीरहन्छन् राजधानीमा

प्यारो छ अझै

त्यो मण्डप त्यो माहुर, प्यारो छ अझै 
निर्मल थियो मञ्जुर, प्यारो छ अझै 




आयौ बांकी लग्यौ, उठाएर रात 
चुपचाप बसें कसुर, प्यारो छ अझै 

वर्षौं भयौ पराई, सम्बोधन गरूं 
भुलिदिउं को’हिनुर, प्यारो छ अझै 

फर्की आउने समय र आशा छैन 
एक चिम्टी सिन्दुर, प्यारो छ अझै 

पर्खाई न हो सबै जीन्दगी भन्छु 
नबिर्सनुस हजुर, प्यारो छ अझै 

‘तं किन बांच्तैछस्’ ऐनाले सोध्छ 
क्यै बांकी छ जरुर, प्यारो छ अझै

ईतिहास रच्तैछन्

नैतीकता अवसानको, ईतिहास रच्तैछन् 
स्वार्थीहरु खिचातानको, ईतिहास रच्तैछन्

मौका पारी सानीमालाई, घरमा भित्राएर 
मातृदेह निष्कासनको, ईतिहास रच्तैछन् 

दिलखुस भो अब आफ्नै, सम्झी श्रध्दाञ्जली 
अखबारमा प्रकाशनको, ईतिहास रच्तैछन् 

आफैंसंग सति लगे, ‘राष्ट्रबाद’ शब्द 
यीनी फेरी बेईमानको, ईतिहास रच्तैछन् 

जमीन हाम्रो नबेचेर, जीन्दगी बेच्नेको 
खै कसरी अपमानको, ईतिहास रच्तैछन्

रमाउंदैछु

यो प्रेमील बगैंचा यो मन्द झरी, रमाउंदैछु
मन डुल्दैछ तिम्रै सुगन्ध छरी, रमाउंदैछु

यी गद्यहरु अनुच्छेदहरु माया पीरतीका 
एक्लै गुन गुनाउंदै छु छन्द सरी, रमाउंदैछु

बढेका प्वाँखले वजन घट्दैछ समयसंगै  
पखेटा हेरी पिंजडामा बन्द चरी, रमाउंदैछु

“माया गर्छु उसलाई तैंलेभन्दा धेरै” भन्छ
हरविहान यो ऐनासंग द्वन्द गरी, रमाउंदैछु
 

शालिनी

निकुञ्ज अभ्यासमाला - ७५,
मिति - २०७४/११/०७ प्रजातन्त्र दिवस
छन्द - शालिनी
गणः S S S S S I S S I S S
यतिः चाैँथाे अक्षरपछि
विषय - प्रजातन्त्र

माटो मेरो याे निजी ठान्नुहुन्न
आज्ञा दिन्छन् मूर्खले मान्नुहुन्न
रक्षा गर्छौँ होस् प्रजातन्त्र राम्रो
जिम्मेवारी यो छ हामी सबैको

- विजय तामाङ

Wednesday, February 14, 2018

छोडी गएकी किन

छोडी गएकी किन

मुस्काएर चिहाउँदा नजरले शालीन औधी थियौ
यो संसार बडा थियो तर तिमी एक्ली हितैषी थियौ
एक्लै यो भिडमा तिमी अलप भै मेरो रुवायौ मन
यौटै प्रश्न सदा पिरोल्छ मनमा छोडी गएकी किन ?

चङ्गा झैँ अझ माथि माथि नभमा आकासिएको थिएँ
झन् बेहाल भयो त्यसै समयमा धागो चुँडायौ प्रिय
प्यारो मौसम यो बसन्त बिचमा पारी अँध्यारो दिन
आफ्नै स्वार्थ दिएर प्राथमिकता छोडी गएकी किन ?

यौटै जीवन लक्ष्य खास सपना साझा दुवैको थियो
अर्कै मार्ग हिँड्यौ तिमी अब यहाँ मेरो बिचल्ली भयो
अस्तायो नव सूर्य आज अधुरो कालो भयो जीवन
यो स्वार्थी दुनियाँ हराउनु थियो छोडी गएकी किन ?

पैसाको भरले नयाँ शहरमा टिक्नै सकेनौ तिमी
एकैचोटि लडाउँदा समयले उठ्नै सकेनौ तिमी
काँडा झैँ बिझिएछ भित्र मुटुमा थाहा दिएनौ किन ?
एक्लै दुःख व्यथा सहेर सहसा छोडी गएकी किन ?

नौलो स्वप्न सदैव जीवित हुने साँच्चै सुनौलो थियो
सोच्दा आज अथाह मूर्त नहुने हिस्सा दिवास्वप्नको
के सोचेर खुसी दियौ भुवनमा सारा मलाई भन
यात्रा जीवनको पुरा नसकिँदै छोडी गएकी किन ?

बाढी याद बनेर आउँछ निकै भिज्छन् परेली कति
बाँच्ने हो कसरी विशेष मुटुको टुक्रा हराएपछि
मूर्छा पर्छु तिमी म साथ नभए अर्को कुरा जान्दिनँ
बस्दै छौ चुपचाप बात नगरी छोडी गएकी किन ?

#शार्दूलविक्रिडित
प्रयास मिति : फागुन १, २०७४

Thursday, February 8, 2018

हुने थियो

मलाई जस्तै तिम्लाई पनि चाह हुनेथियो
र एकअर्काको सबै कुरा थाहा हुनेथियो
युगौँयुग टिक्ने थियो हाम्रो माया प्रिति
दुनियाँले देख्दा मनमा डाह हुने थियो

सपनाजस्तै लाग्छ

आजकल बिपना पनि सपनाजस्तै लाग्छ
सामुन्ने आउँछौ तिमी सपनाजस्तै लाग्छ
थाहा छैन कतिखेर झल्याँस्स ब्युँझिनुपर्छ
त्यसैले यो जिन्दगी सपनाजस्तै लाग्छ

निकुञ्ज अभ्यासमाला-६५

निकुञ्ज अभ्यासमाला-६५
मिति:२०७४/१०/२५
छन्द:शार्दूलविक्रीडित
विषय:-झर्ना
**************************
प्यारो देश कुनै यहाँ भुवनमा नेपालजस्तो छ र
लेकाली मसिना नदी सब मिली झर्छन् तराईतिर
हाम्फाल्दै झरना बनेर बहँदा देखिन्छ आकर्षक
पर्छन् छक्क सदैव मानिसहरु हेर्दै सयौँ दर्शक

खस्दा माथि उचाइबाट पदमा तैरिन्छ आकाशमा
उर्लिन्छन् अझ बेस्सरी रिस गरी बाढी र बर्सातमा
के गर्छौ रिसले यताउति धरा सारा डुबाएपछि
हल्ला गर्छ यहाँ निरन्तर सँधै आवाज पाएपछि
- विजय तामाङ
**************************

निकुञ्ज अभ्यासमाला ६३ औं श्रृङ्खला

निकुञ्ज अभ्यासमाला ६३ औं श्रृङ्खला
छन्द:विधाता
समस्या/शीर्षक:देशकाे माया
२०७४/१०/२३
**************************
हिँड्यो नेपालको बारे कतै भन्दै नराम्रो ऊ
म आगो झैँ भई उस्को फलाएँ तालुमा आलु
अवस्था आज के हुन्थ्यो नपाएको भए छायाँ
जरा जस्तै छ छातीमा सदा यो देशको माया
- विजय तामाङ
**************************
https://m.facebook.com/groups/954096397945375?view=permalink&id=1785419458146394
**************************
🌹🌹🌹🌹🌹

निकुञ्ज अभ्यासमाला :६२

निकुञ्ज अभ्यासमाला :६२
मिति:२०७४/१०/२२
छन्द :विधाता
विषय/शीर्षक :लगाऔं देशमा मायाँ बनाऔं शक्तिशाली झन्।।
🌹🌹🌹🌹🌹
महा भूकम्पले ढाले उठौँ हामी सकुञ्जेल
गरी आशा विदेशीको तिमी सुत्छौ कतिञ्जेल
नजाऊँ है कतै टाढा यहीँका याद प्यारा छन्
लगाऔँ देशमा माया बनाऔँ शक्तिशाली झन्

मनोमानी यहाँ गर्दा बिगारे धर्म भाषा यो
हराए सिर्जना आफ्नै सबै चोरेर अर्काको
सुनौँ सङ्गीत प्रेमीका चरा डाँफे यहाँ भन्छन्
लगाऔँ देशमा माया बनाऔँ शक्तिशाली झन्
- विजय तामाङ
🌹🌹🌹🌹🌹
https://m.facebook.com/groups/954096397945375?view=permalink&id=1784412788247061
🌹🌹🌹🌹🌹

निकुञ्ज अभ्यासमालाको ६१ औँ शृङ्खला

निकुञ्ज अभ्यासमालाको ६१ औँ शृङ्खला
छन्दः भुजङ्गप्रयात
समस्या शीर्षक -  लोकतन्त्र
अभ्यासकाल- साँझ ८ देखि ९ बजे
मितिः २१ माघ ०७४
**************
किने कार्यकर्ता उठाएर बस्ती
चढी कार चिल्लो धनी गर्छ मस्ती
जिताऊ न पार्टी दिई भोट भन्छ
नबुझ्ने मलाई कहाँ लोकतन्त्र।।

हिँडेको छ राखेर बेग्लै इरादा
स-साना सिँगाने त पल्टिन्छ दादा
थिए जाति धेरै  बरू अन्य तन्त्र
नबुझ्ने मलाई कहाँ लोकतन्त्र।।
-विजय तामाङ
*************
https://m.facebook.com/groups/954096397945375?view=permalink&id=1783342965020710
**************

निकुञ्ज अभ्यासमालाको ६० औँ शृङ्खला

निकुञ्ज अभ्यासमालाको ६० औँ शृङ्खला

छन्दः भुजङ्गप्रयात
समस्या शीर्षकः
समाप्तै हुने हो कि यो देश मेरो
अभ्यासकालः साँझ ८ देखि ९ बजे
मितिः २० माघ ०७४
*****************
नयाँ धर्म भाषा यहाँ भित्रिए है
मिठा शब्द बोली रुचाइन्न खासै
थिए वीर पुर्खा छ स्वप्न पसारो
समाप्तै हुने हो कि यो देश मेरो

घमण्डी भएछन् सबै दाजुभाई
बुझेरै गरे पाप काटेर गाई
गुदी राष्ट्रवादी भएको छ खोक्रो
समाप्तै हुने हो कि यो देश मेरो

किनेको सबै भोट बेकाम होला
धनी बन्छ नेता र बेचिन्छ खोला
सुनाऊ तिमी जे छ नेपाल प्यारो
समाप्तै हुने हो कि यो देश मेरो
विजय तामाङ
***************
https://m.facebook.com/groups/954096397945375?view=permalink&id=1782328948455445
***************

निकुञ्ज अभ्यासमाला: ५९ औं शृङ्खला

निकुञ्ज अभ्यासमाला: ५९ औं शृङ्खला
छन्द:मन्दाक्रान्ता
फुलचोकीको जङ्गली पहरामा जोन तामाङका छ रात
मिति: २०७४/१०/१९
-----------------------------------------------------------
सत्रौँ वर्षे युवक बिचरा छाडिए जङ्गली झैँ
कस्ता साथी प्रिय पनि कहाँ फर्किएछन् कि एक्लै
जाडो यस्तो शिशिर बिचको के भयो भोक आँत
आशामा ऊ सडक पुगिने बास कट्तो छ  रात
- विजय तामाङ
*********************************

Wednesday, February 7, 2018

ख्यालख्यालैमा

छन्द: विधाता

जुध्यो आँखा जवानीमा दुबैको ख्यालख्यालैमा
तगारो झैँ भयौँ हामी सबैको ख्यालख्यालैमा

तिमी हाँस्छौ अझै उस्तै किनारा उत्रिई एक्लै
डुबाई जिन्दगी सारा कसैको ख्यालख्यालैमा

म एकै खुड्किलो चढ्दा त खुट्टा तानिए मेरा
पुगे धेरै उँभो साथी सँगैको ख्यालख्यालैमा

नझिम्काई कुनै आँखा सिमानामा बसेँ राती
चिनारी चोरियो आफ्नै घरैको ख्यालख्यालैमा

खुसी हुन्थेँ अझै धेरै दिएनौ साथ के भो त
तिमीलाई दिएँ हाँसो सँधैको ख्यालख्यालैमा

Monday, February 5, 2018

अझै तिमी भित्र

अविश्वासको कुईरो रैछ, अझै तिमीभित्र
शंकैशंकाको धुईरो रैछ, अझै तिमीभित्र
मरिमेट्छु साथी भनी म चैं एकोहोरो
मुटु छेड्ने सुईरो रैछ, अझै तिमीभित्र

तिमी बिना पनि

भाग्य फुराउंनेछु, तिमी बिना पनि
म मुस्कुराउंनेछु,  तिमी बिना पनि
मेरो पनि आफ्नै संसार छ प्रिय
लगन जुराउंनेछु,  तिमी बिना पनि

के भाको होला

मीठो नि तित्तो, के भाको होला
संसारै रित्तो, के भाको होला
जीन्दगीभर साथ दिन्छु भन्थी
अत्तो न पत्तो, के भाको होला

पत्तो छैन

देखाको या लुकाको पत्तो छैन
कसेको या फुकाको पत्तो छैन
पक्कै उसले क्यै बिगारेकै होला
किन हो शीर झुकाको पत्तो छैन

तयार छु प्रिय

भरमा पर्छ्यौ भने, तयार छु प्रिय
आशा गर्छ्यौ भने, तयार छु प्रिय
सँधै संगै बांच्न नसके पनि
संगै मर्छ्यौ भने, तयार छु प्रिय

ओहोरदोहोर

ओहोरदोहोर

भित्र, म भित्र
मेरो मुटुको अर्थात्
मेरो जीन्दगीको सबैभन्दा नजीक
जहां निरन्तर,
धैर्यताकासाथ,
म चलुं या ढलुं
पुग्दै फर्कंदै गरीरहन्छ यो हावा

जांदा एउटा आभाष लेर जान्छ
कसैको
जो त्यहां आजपनि उसरी नै टहल्दैछ
मलाई ब्युंझाउंदै तर्साउंदै
जसरी हावा मभित्र दौडधुप गर्छ
हो त्यसैको
जांदा नसुनिने;
कहिल्यै नसुनिएको आवाज लेर जान्छ

लगत्तै केही आत्तिन्छन्;
मात्तिन्छन्; तात्तिन्छन्;
जो एक्लै दुनियां सामु
आज बीच मण्डपमा मञ्चित छिन्
ठीक उसैलाई
आफ्नै गोरेटोमा हराएकी देख्दा
रगत खुसी भै दौडिन्छ
त्यही रगतमा मन पौडिन्छ
जति चालेनि डुब्छ तर मर्दैन
हो मन मर्दैन

सबै त्यहीं हुन्छ
हुनसक्ने र हुने
त्यहीबेला हुन्छ
जब सबै निस्किन्छ
जो भित्रबाट, म भित्रबाट
मेरो मुटुको अर्थात्...

त्यो मान्छेले

क्यै नगुमाई क्यै पाउंछ त्यो मान्छेले
खै के के खान भ्याउंछ त्यो मान्छेले
नत्र कसरी अमृत बिष बन्छ र ?
सबै चपाउंछ पचाउंछ त्यो मान्छेले

बन्न नखोज

साथी जिउंदो लास बन्न नखोज
यस्तो कुरामा उदास बन्न नखोज
आफैंलाई आफ्नै नजरमा गिराएर
कसैको नजरमा खास बन्न नखोज

याद गर

मरी मेट्दैछु त्यै भन्न याद गर
दुरी छेड्दैछु त्यै भन्न याद गर
भैसक्यो भयो भन्न मात्र बांकी छ
फेरी भेट्दैछु त्यै भन्न याद गर

हतारमा छौ तिमी

नमिलेको

हतारमा छु प्रिय म, हतारमा छौ तिमी
किन छुट्नुपर्दा फेरी, दोधारमा छौ तिमी

खबर मेरो देखिहाल्यो बरु तिम्रो भन
सुनेको छु आनन्दको, संघारमा छौ तिमी

गल्ती भो फेरी तिम्रो बाटोमा आईपुगें
अब जाउ जुन बाटोको, सवारमा छौ तिमी

हेर  म त  तिमीजस्तो  फेरिएको छैन
फुटपाथ मेरो घर हो प्रिय, दर्बारमा छौ तिमी

शुभचिन्तक हुं म त तिम्रै , झर्को नमान
भन फेरी किन अचेल, दिक्दारमा छौ तिमी

के दिउं जवाफ मेरो मायामा अझै प्रश्न गर्छौ
दिलमा मेरो अर्कैको, निधारमा छौ तिमी

Sunday, February 4, 2018

गफै पो हो कि


सँगै बाँच्ने सँगै मर्ने गफै पो हो कि
अहिलेसम्म तिम्ले गर्ने गफै पो हो कि
//
ठीकै भन्यो गाह्रो अफ्ट्यारो आईपर्छ
दुवै जना मिली टर्ने गफै पो हो कि
//
यति ठूलो संसार छ धेरै मान्छे छन्
तिमीलाई म नै मनपर्ने गफै पो हो कि
//
म देखिरहेछु यहाँ मरुभूमी जताततै
भन्यौ समुन्द्र सँगै तर्ने गफै पो हो कि
//
मेरा जस्तै प्यारा आमा बुवा छाडेर
मेरो लागि बसाँई सर्ने गफै पो हो कि

उचाल्ने हुन्छन्

उचाल्ने हुन्छन् उचालिने हुन्छन्
यस्तै मुनिबाट हावा दिने हुन्छन्

हुँदै नहुने काम गर्नै हुँदैन थियो
केटाकेटीको मन बहकिने हुन्छन्

केहीबेर बस हस्ताक्षर नगरी
चित्रमा चरित्र नदेखिने हुन्छन्

चाहे त्यो मन ढुङ्गाको बनाऊ
धोकामा सजिलै रेटिने हुन्छन्

उस्को जितले भन्दा तिम्रो हारले
तिम्रै साथीहरु उफ्रिने हुन्छन्

आउन सक्छ

माया पिरतीको सन्दर्भमा आउन सक्छ
कोही नयाँ तिम्रो गर्भमा आउन सक्छ

गरेकै हो

तिम्रो जीतमा बधाई ज्ञापन गरेकै हो
गल्ती भएछ क्षमायाचन गरेकै हो

मेरोभन्दा तिम्रो मायामा कमि देखियो
मलाई दिएजति मापन गरेकै हो

हाम्रो माया प्रेम सपना बिफल भयो
तिम्रो जीतमा बधाई ज्ञापन गरेकै हो

सस्तो भयो जिन्दगी कस्ले किन्थ्यो
जताततै हिँड्दै बिज्ञापन गरेकै हो

खै कहाँसम्म पुगे मेरा गुनासाहरु ?
यी गजल हरुमा प्रशारण गरेकै हो